เพื่อนเก่าแก่มาทำธุระที่ด่านซ้ายแล้วแวะมาหา เฉ่ มะเขือพวงในช่วงเที่ยงของวันนั้น วันที่แดดแรงยังกับใครไปสุมไฟใส่ดวงอาทิตย์เพิ่ม หะแรกเฉ่ ตั้งใจจะทำอาหารเที่ยงต้อนรับ แต่ด้วยความร้อนของอากาศส่งผลให้จิตใจหงุดหงิด พาลไม่อยากทำอะไร จึงชวนสหายเก่าไปหาอะไรกินข้างนอก ด้วยว่าตัวเพื่อนเกลอนั้นก็หิวพอสมควร
สองสหายมายังร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆอีกร้านหนึ่งของด่านซ้าย เป็นร้านที่ยังไม่เคยมานั่ง ด้วยว่าปัจจุปันนานี้นั้น ร้านข้าวร้านก๋วยเตี๋ยวของด่านซ้ายผุดขึ้นมายังกับดอกเห็ดโคนหน้าฝน เลือกไม่ถูกว่าจะกินร้านไหน ใจเฉ่ มะเขือพวงต้องการก๋วยเตี๋ยว ครั้นเอ่ยถามไอ้เกลอก็อยากกินข้าวอย่างง่ายๆ เพราะยังมีธุระทางอื่น เหลือบเห็นป้ายร้านนี้ มีทั้งสองอย่างรวมกันจึงตีรถกลับมาเทียบท่า ทราบชื่อในภายหลังว่า ก๋วยเตี๋ยวประไพร อยู่บ้านเดิ่น อ.ด่านซ้าย เป็นลักษณะบ้านไม้ กึ่งปูนกึ่งไม้สุดแท้จะเรียก เฉ่ มะเขือพวง สะดุดตาที่ผู้ปรุงรสทั้งสอง อยู่ในวัยที่เทียบกับมารดาเขาแล้วต้องเรียกป้า ท่าทางยังกระฉับกระเฉง คาดว่ามีฝีมือเก๋าเกมส์พอตัว ทั้งคู่สั่งกับเจ้าของร้านวัยทองถึงความต้องการ แล้วรอสักครู่เดียว ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่น้ำตกเนื้อเปื่อยและ ข้าวราดผัดกระเพาหมูกรอบใส่หอมหัวใหญ่ ตามที่สั่งก็ออกมายั่วน้ำลายให้ท้าชิม...ไม่ถึงสิบนาทีทุกอย่างก็ดูคลี่คลาย เฉ่ แอบนินทาว่าขนาดน้ำซุปของเกลอมันยังซดไม่เหลือเลย เป็นอันว่า อร่อยจริง น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวนั้นเข้มข้นแทบไม่ต้องปรุง ด้วยเวลาที่ทั้งคู่ไปก็ตกบ่าย อาจถึงจังหวะตกผลึกเหมาะเจาะของน้ำต้มกระดูกก็เป็นได้... เมืองด่านซ้ายยังมีอะไรให้น่าไปชิมอีกมากโข....เฉ่ มะเขือพวงและสหายหนุ่ม(แก่)รำพึงเอาไว้ ขณะบรรจงพ่นควันสีเทาออกจากปากหลังอิ่มข้าว
ชอบเก้าอี้
