เฉ่คำราม

เราทุกคนล้วนมีแผลใจ

คำที่เรา มักได้ยินบ่อยๆเวลาออกจากปากของนักเดินทาง คือ ความงามไม่ได้อยู่ที่ปลายทางเสมอไป สิ่งที่อยู่ระหว่างทางมักเป็นที่จดจำมากกว่าเสมอๆ

ระหว่างทาง คือช่วงเวลาระหว่างรอให้ถึงจุดหมาย เป็นช่วงเวลาแห่งการทบทวนตัวเองหรือเปล่า ว่าทำไมเราถึงออกเดินทาง ทำไมเราต้องไปให้ถึงจุดหมายที่ตั้งใจไว้

ช่วงเวลานั้นแหละ ที่เราจะพบกับแผลใจตัวเอง

การ เดินทางสู่ "ชัมบาลา" ของสองพี่น้องนั้น คนหนึ่งเดินทางไปเพราะความหวังที่จะให้แฟนสาวหายดีจากอาการป่วย ส่วนอีกคน หนึ่งเดินทางไปเพราะอยากที่จะหนีออกจากความหลังที่กัดกร่อนใจของเขามาหลายปี

ซัน นี่มาในมาดนิ่งของตัวเอง ซึ่งดูเป็นธรรมชาติดี และอนันดามาในมาดกวนตีนและน่ารำคาญตลอดเรื่อง ซึ่งถ้าดูไปเรื่อยๆเราก็จะพบปมของแต่ละคน ทำให้คิดได้ว่า อนันดาที่มันกวนตีนขนาดนี้ เพราะเป็นการประชดชีวิตที่อยากจะหนีแผลใจของเขาเอง

โคตรไม่ชอบช่วงครึ่งแรกของหนังเลย มันเหมือนสารคดีแนะนำธิเบต แนะนำวิถีชีวิต วัฒนธรรม โดยพิธีกรคือ พี่น้องที่ตีกันไปตลอดทาง

แต่พอเข้าครึ่งหลัง แผลใจของตัวละครเริ่มเปิดออก

  อนันดากับคนที่เอาแต่หนีความรู้สึกผิดของตัวเองมาทั้งชีวิต ข่าวการจะเดินทางไปธิเบตของน้องชายทำให้เขากลับมาหาซันนี่อีกครั้งหลังจาก ที่ไม่ได้เจอมาหลายปี ด้วยข้ออ้างจะไปหาที่แดกเหล้าที่ใหม่ (แล้วมันก็แดกทั้งเรื่องจริงๆ) ซันนี่ขอให้ถ่ายรูปให้แต่ก็เบลอแมร่งหมด

ถ้า เป็นผมมันก็รู้สึกเฟลโคตรๆเลยนะ ผ่านที่ตรงนั้นมาแล้ว จะย้อนกลับไปอีกเพื่อถ่ายใหม่ ก็ไม่ได้แล้วนี่สิ รูปบางรูปมันสำคัญตรงที่ว่าเรามีความทรงจำยังไงกับที่ตรงนั้น เป็นเครื่องมือกระตุ้นความทรงจำชั้นเยี่ยม แต่แมร่งเบลอหมด เป็นผมถีบอนันดาตกเขาตายไปตั้งแต่ถ่ายที่แรกละ แล้วที่ไม่เข้าใจคือ คนขับรถถ่ายรูปไม่เป็นหรือ แค่ยืนเล็งแล้วก็กด - -"    ใส่อารมณ์ตัวเองมากไปละ ต่อๆๆๆ ^^"

  ปม ในหนัง ถ้าดูหนังมาเยอะผมว่าเดาได้ง่ายมาก ใครตาย ใครมีความสัมพันธ์ยังไงกัน เดาง่ายมากๆ ปมตอนจบผมเลยไม่ค่อยช็อคเท่าไหร่ แต่ยังไงมันก็กระตุ้นต่อมน้ำตาผมเป็นเขื่อนแตกได้เหมือนกันนะ

กับคน ที่หนีปัญหา หนีความรู้สึกผิดของตัวเองมาทั้งชีวิต แล้วหายไปทำเรื่องเหี้ยๆจนครอบครัวเอียน แม้แต่พ่อตายไปยังไม่รู้เลยเนี่ย การติดตามน้องชายมาชัมบาลาเขาก็คงไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นการสานสัมพันธ์กับ น้องหรือไถ่บาปอะไรให้กับตัวเองอย่างแน่นอนเลย

แต่พอตอนจบ ตัวละครต่างพบชัมบาลา(ของตัวเอง) ความรู้สึกผิดมันก็ถมๆๆๆมาในใจ น้องที่สารภาพบาป กับพี่ชายที่ไม่มีศรัทธา แต่สุดท้ายกลับมาสวดมนต์เพื่อคนที่ตัวเองรักอีกครั้ง

แล้วคนดูล่ะ

เหมือนได้เดินทางไปกับหนัง แอร์ที่มันหนาวขึ้นเรื่อยๆ จนในหนังมีหิมะตก คนในโรงก็แทบจะแข็งตายอยู่แล้ว ได้บรรยากาศ 4DX จริงๆเลย

ไม่ใช่แค่สองพี่น้องในหนังที่พบ "ชัมบาลา" ของตัวเอง

คนดูอย่างผมก็พบชัมบาลาของผมเหมือนกัน

หนังดี สมควรดูครับ

 

 

บทวิจารณ์โดย :http://littleworm.exteen.com/20120824/film