ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมผ่านมาทางนี้ อยู่ดีดีก็บึ่งรถข้ามสะพานไปฝั่งกระนู้น อาจจะคิดว่าไปดูเลย ซิตี้ก็ไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ ขณะที่คิดอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็นร้านนี้ เข้าคอนเซ็ปต์เอ๊าท์ๆพอดีก็เลยแวะซะ ทั้งที่พึ่งกินข้าวมาไม่นาน

 แนะนำตัวเองพร้อมยื่นนามบัตรกับพี่เจ้าของร้าน ที่กำลังเตรียมของพร้อมลูกชายวัยใกล้หนุ่ม อาศัยช่วงปิดเทอมมาช่วยแม่ขายของ เห็นแล้วก็อมยิ้มที่มุมปากอันหนาเตอะของตัวเอง พี่แกอัธยาศัยดีมาก ผมสั่งต้มเส้นมาลองชิมจำนวน1ชาม  ในบทสนทนาระบุว่าพี่แกเปิดร้านตอนสองโมงครึ่ง ขายทุกวัน ปิดก็ตอนหกโมงเย็น โดยช่วงเย็นก็จะปิดส่วนนี้แล้วไปขายลูกชิ้นปิ้งแทน  ช่างขยันน่าเอาเยี่ยงอย่างจริง วาบความคิดหนึ่งสะดุดว่า ก็น่าจะเป็นเพราะลูกชายวัยศึกษาคนนี้ด้วยกระมัง ที่ทำให้ผู้เป็นแม่แปลงพลังมาเป็นงานและเงิน

 มาอุดหนุนพี่แกกันครับ มีทั้งต้มเส้น ก๋วยเตี๋ยว เครื่องดื่ม ตอนเย็น มาออกกำลังกายก็แวะลูกชิ้นปิ้งแกด้วยละกัน ข้ามสะพานมา ซ้ายมือก่อนถึงโรงแรมเลยพาเลซ ใต้ร่มไม้นั้น  สารภาพว่า ผมกินจนลืมไปว่ากินข้าวมาแล้ว

 

 

 

กลับไม่ไหวก็ให้ลุงไปส่งนะครับ วินแกอยู่ใกล้ๆกัน