วันนี้ ด้วยบารมีเขี้ยวเสือ เราได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมไร่ของ เฉ่ มะเขือพวง เสเพลบอยชาวไร่ผู้มียี่เกในหัวใจวัย 33 ผู้ต้องการความรู้สึกดีดีจากหญิงสาวรุ่นน้อง เลยนำภาพมาฝากกัน เผื่ออยากรู้
ไร่หรือ สวน น้าเฉ่ มะเขือพวง ตั้งอยู่ มหานครด่านซ้าย เมืองหลวงของประเทศ ซอยเทศบาล5 หรือเรียกติดปากในละแวกนั้นว่า ซอย5หน้าเมรุ บนพื้นที่กระทัดรั น่ารัก น่าหยิก ด้านหน้าเป็นที่ซุกหัวนอนจำนวนสองคูหา ส่วนด้านหลัง และพื้นที่ว่างอุดมไปด้วยพืชพันธุ์นานาชนิด อาศัยอยู่เต็มไปหมด ไม่ขอเรียกว่ารก แต่เป็นการอยู่ร่วมกันอย่างไม่เป็นสัดส่วนจะดีกว่า ที่นำมาให้ชมนี้เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น ไว้โอกาสหน้าที่น้าเฉ่ว่างเราอาจจะได้ชมกันอีก ขอบคุณภาพขี้เหร่ จาก น้าเฉ่ มะเขือพวง เสเพลบอยชาวไร่ผู้มียี่เกในหัวใจ ฯลฯ
นี่แหละครับ ผักกาดหิ่น เอาไว้กินกับลาบ กับ ป่น กับ แจ่วกบ แจ่วจิหนาย ฯลฯ สรรพคุณให้ความหิ่น ขม ในใจ
เอาไปคั้นส้ม เป็นส้มผักกาดก็ไม่ผิด
พอดีวันนั้น ที่บ้านของน้าเฉ่ กำลังจะลาบหมู เลยเอามาให้ชม พูดใหญ่เลยทีเดียว แต่เครื่องในน้อยไปหน่อย
นี่คือ โครงต้นเผิ้ง(ผึ้ง) ที่บิดาของน้าเฉ่ รับจ้างทำให้กับคนที่จะไปสักการะหรือ บนบานกับ องค์พระธาตุศรีสองรัก
น้าเฉ่ เป็นลูกคนโตครับ ก็เลยเรียกแกว่า ลูกคน หัวปลี
บิดาวัยแซยิดของน้าเฉ่ แนะให้ถ่ายครับ แกบอกว่ามันโค้งสวยดี เห็นแล้วเปรี้ยวปาก เป็นมะขามเปรี้ยวต้นเดียวในสวน
ใบส้มปอน ให้รสเปรี้ยว นิยมนำมาใส่ต้มส้ม ต้มยำ ลำต้นคล้ายชะอม
นี่เป็น ยอดมะระขี้นก จะจำสับสนกับผักไห่ รสขม นิยมมาผัดไฟแดง มารดาน้าเฉ่นิยมนำมานึ่งกินกับแจ่ว
เท่าที่สังเกตุดูรู้สึกจะมีรอบบ้านเลยครับ ยกเว้นในห้องนอน มารดาน้าเฉ่ทำค้างไว้ให้มันเลื้อย สมใจแกละงานนี้
ต่อมาเป็น เอ่อ ภาษาบ้านน้าเฉ่แกจะเรียก ดุกเดีย เป็นพืชตระกูลเผือก มัน บิดาน้าเฉ่ให้การว่าคือ หัวบุก ในสำนวนภาคกลาง
จะอยู่มุมด้านหลังครัว ติดกับรั้วบ้านยายเปลี่ยน
อันนี้เป็น บักอึก ภาษาไทยขาน มะเขือขน ให้รสเปรี้ยว ใส่ส้มตำ ใส่กับน้ำพริกกะปิได้ มีขน มีหนาม เจ็บได้ถ้าโดน
พริกขี้หนูแม้ว นำเข้าจากบ้านหมากแข้ง โดย ยายบัวไล รสเผ็ดร้อน มีทั้งเขียวแดง ให้วิตามิน Cสูง
มันยากนะที่จะเขียนคำท้องถิ่นเป็นคำไทย อันนี้น้าเฉ่เรียก กระเพาแล่ หรือ แหล้ หรือ แร่ ก็กระเพาที่มีสีคล้ำ
กระเพาชนิดนี้กระจายตัวอยู่รอบๆสวนน้าเฉ่สลับกระเพาปกติ น้าเฉ่บอกให้ลองผัดกระเพาหอยจูบดู
ผักชีลาวต้นใหญ่มาก น้าเฉ่กินทั้งใบ และปลูกประดับไร่ด้วย ใส่อ่อม ใส่แกงคั่ว ใส่หมกหม้อปลา ใส่แกงเอาะ
บักแข้งขม หรือ มะแว้ง ในภาษาไทย บิดาน้าเฉ่เลี้ยงไว้กินกับลาบ มีสารให้ความขม
น้าเฉ่บอกว่านี่เป็น ช่องแคบมะละกอ ผมก็เห็นด้วยกับน้าเค้า
ผักตำลึง นึ่งกินกับแจ่ว แม่เฒ่าหูแห่ว ตำแจ่วป๊กป๊ก น้าเฉ่ บรรยายกลอนประกอบภาพ
เถาถั่วพลู เลื้อยบนต้นมะละกอ ยังไม่สามารถเบ่งลูก ออกผลมาให้ชมกันได้
ผักอิฮุม หรือมะรุมนั่นเอง ทอดยอดมาเยอะน่าเด็ดไปใส่แกงคั่วซิ้นงัว
เห็นได้ชัดว่าคือ บักเขียเคีย เป็นมะเขือเทศรุ่นเล็ก น้าแกไม่สามารถหาคำภาษาไทยมาอ่านออกเสียงได้
ผักเน่า(ชะอม)ใส่กับแกงหน่อไม้ ซุปผักเน่าใส่หอยจูบ รสชาดเป็นเลิศ ชุบใข่ทอด น้ำพริกกะปิก็ดี กลิ่นไม่หอม
อยู่รอบรั้วบ้านน้าเฉ่เพียบเลยครับ
ใบอ่อมแซบ นำมาปั่นกับใบยานาง ดื่ม ว่ากันว่าต้านมะเร็ง ใส่กับแกงอ่อมก็อร่อย สารภาพว่าไม่เคยเจอมาก่อน
ดอกโสนที่ไร่น้าเฉ่ แม้แต่ตอนบ่ายๆก็ยังบาน มารดาของน้าเฉ่ชอบดอกโสนมากถึงขนาดตั้งชื่อว่าโสน ตอนเอามันมาปลูก
อีกทิศทางของ มะระขี้นก อันนี้น่าจะเป็นนกยูง
ผักปลัง ชนิดนี้ทางเราไม่สันทัด รู้แต่ว่า ผลของมันให้สีสันช้ำเลือดช้ำหนอง เปื้อนเสื้อผ้าดีขนาด
มะกอก ยอดอ่อนๆ กับลาบกับแจ่ว อมเปรี้ยวนิด กลิ่นหอมตุ่ยๆ
บ้านน้าเฉ่ปลูกขิงไว้ประกอบอาหาร ใบขิงนี่นำมาหั่นฝอยกินกับขูดบักแตง กลิ่นหอมมาก ส่วนหัวของมันนิยมใช้แทนกระเทียมในการทำตำถั่ว ตำแตง จะไม่ใช้กระเทียม และตำแตงต้องใส่น้ำผักสะทอน ถึงจะเป็นสูตรบ้านไร่
ผักเสี้ยว ภาคกลางคือ ชงโค
ยอกฟักทอง หรือ บักอึ ทอดยอดรอมารดาน้าเฉ่นำไปใส่เอาะไก่บ้าน
เมื่อก่อนมะเขือพวง หรือบักแข้ง ที่สวนน้าเฉ่มีเยอะมาก แต่ในปีนั้นเกิดอาเพศ กบป่าแอบได้เสียกับงูสิง แล้วมาคลอดลูกในไร่มะเขือพวง ลูกออกมาเป็น ลิงหัวเป็นไก่หางเป็นมังกร มีงาคล้ายๆแมมมอธ ขนสีน้ำตาลแซมเหลือง ทำให้ฟ้าดินลงโทษ ต้นมะเขือพวงตายหมด เหลือไม่กี่ต้นที่หนีเอาตัวรอดมาได้
กระถิน เรียกเหมือนภาษาไทย กินแล้วเหม็นปาก กับส้มตำ กับแจ่วปลาเข็ง
ผักกูด ของคู่ไร่ นำเข้ามาจากห้วยหก ใกล้ๆกับนาตาแสวง น้าเฉ่เล่าว่า เห็นกันมาแต่เด็กๆ ตอนนี้มาพักที่โอ่งน้ำหลังบ้าน
มารดาของน้าเฉ่ กำลังปีนไปตัดกิ่งใบยานาง เท่ห์มากครับ
ผักอิตู่ ใบแมงลักในเวอร์ชั่นกลาง กลิ่นหอม ใส่แกงหน่อไม้ แกงคั่ว หมกหน่อไม้
ดอกแค ที่ไร่น้าเฉ่ตอนนี้กำลังเป็นประจำเดือน ทำให้สีออกมาแดงช้ำ
แตงลูกเล็กๆแฝงตัวอยู่ในเถาของมัน รอวันเติบโตมาให้แม่น้าเฉ่ขูดใส่น้ำผักสะทอน
มะเขือ บักเขีย กินยังไงก็ไม่เคยเบี่ย กินแจ่วบักเขียกับผักแมงดา
อัญชัน เป็นพืชที่ให้สีน้ำเงินอมม่วงมากที่สุดในไร่
สุดท้ายที่นำมาฝาก กระทกรก ของโปรดของมารดาน้าเฉ่ ผลสุกแกจะนำมาคั้นเป็นน้ำใส่ขวดฝากให้น้าเฉ่มากินในเมืองประจำโดยมิพักจะถามว่าน้าเฉ่จะชอบรึเปล่า
